به گزارش قدس آنلاین، «حسینیه حرم» که در شب‌های محرم و صفر در صحن قدس حرم مطهر رضوی برپا می‌شود، محفلی است برای حضور هیئت‌های مذهبی نقاط مختلف کشور که دوست دارند ساعاتی در کنار مضجع شریف حضرت رضا(ع) به سوگواری در غم شهدای کربلا بپردازند و به رسم و آیین خود عزاداری کنند.

علاوه بر هیئت‌های مذهبی شاخص مشهد، برخی هیئت‌ها از نقاط مختلف کشور نیز امسال میهمان حرم و در واقع میزبان برنامه «حسینیه حرم» در صحن قدس می‌شوند و چهارمین شب ماه محرم، نوبت گلستانی‌ها بود که سوگواره خود را در حرم رضوی برپا کنند و ما نیز میهمان این بزم عاشورایی آن‌ها شدیم.
 
بفرمایید روضه
لَختی تا ساعت ۱۰شب باقی مانده که صدای نوحه در صحن قدس حرم مطهر امام هشتم(ع) می‌پیچد. خادمی ایستاده با چوب‌پر، زن و مرد را به روضه اباعبدالله الحسین(ع) دعوت می‌کند. مردی که دختر کوچکش با سربند «یا رقیه(س)» در آغوشش آرام گرفته، وارد صحن قدس می‌شود و در گوشه‌ای همراه همسرش منتظر شروع مراسم می‌نشینند.

مردانی با کفن سبز و سفید از استان گلستان گرد بر سکوی میانی صحن قدس در دو ردیف نشسته‌اند و از شهید مدافع حرم تازه تفحص شده‌ مازندرانی که امشب به جمعشان می‌رسد، برای هم نقل می‌کنند. یکی از ۶سال دوری شهید ۵۳ساله می‌گوید و دیگری از وصیت‌نامه محرمی او یاد می‌کند. 

مراسم با ذکر صلواتی جان می‌گیرد و قاری آیاتی از کلام‌الله مجید، مناسب با حال و هوای مجلس را می‌خواند. پیکر شهید «رحیم کابلی» پس از چند سال دوری و غربت برای دفاع از حرم حضرت زینب(س)، خواهر سیدالشهدا(ع) در جوار حرم مطهر ثامن‌الحجج(ع) روی دوش چهار خادم برای حضور در جمع مردم همولایتی‌اش از خطه شمال کشور، وارد صحن می‌شود. مداح همزمان می‌خواند: «بر مشامم می‌رسد هر لحظه بوی کربلا... بر دلم ترسم که ماند آرزوی کربلا...». همراه با نوای مداح، به محض ورود پیکر مطهر همه به حرمت شهید تازه از سفر رسیده می‌ایستند، تابوت شهید روی دست‌هایشان می‌چرخد و هر که سعی می‌کند از حضور شهید، تبرکی بگیرد.
 
عزاداری آیینی با کفن‌پوشان صف کشیده
تابوت شهید روی سکوی مراسم قرار می‌گیرد. پرچم‌های بزرگ سیاه، سبز و قرمز رنگ مزین به «یا ثارالله» در گوشه گوشه آسمان صحن به پرواز درمی‌آیند.

۳۰۰مرد گلستانی در دو حلقه سفیدپوشان و سبزپوشان گرد هم ایستاده‌اند تا مراسم تاریخی و ثبت شده آیین عزاداری و سینه‌زنی «کمر به کمر» مربوط به شهر «رامیان» را در حسینیه حرم مطهر رضوی در صحن قدس آغاز کنند.

نوحه‌خوان این آیین را با زبان آذری شروع می‌کند و مردانی که دستشان را دور کمر یکدیگر انداخته‌اند و زنجیره‌ای زیبا تشکیل داده‌اند، سینه می‌زنند و با گام‌هایی آرام شروع به چرخیدن برگرد پیکر شهید می‌کنند. 

مداح با یاد کردن از تنهایی حضرت زینب(س) در صحرای کربلا برای همه، توفیق زیارت کربلا را طلب می‌کند. صدای سینه‌زنی یکدست همزمان با پاهای برهنه‌ای که بر زمین کوبیده می‌شود همراه با نوای بلند «حسین حسین» در صحن می‌پیچد و زائرانی هم که برای تماشای عزاداری گلستانی‌ها به صحن قدس آمده‌اند، همراه با آن‌ها سینه‌زنی می کنند. مداح یک‌نفس و بی‌وقفه می‌خواند: «ایها القوم، منم نور دل حیدر کرّار...» جمعیت می‌چرخد و یکصدا در جواب می‌گوید: «انا مظلوم حسین...».
 
میهمانان چایخانه حضرت
آیین سینه‌زنی تمام می‌شود و جمعیت می‌نشینند. خادمان چایخانه حضرت، سینی چایشان را به حسینیه حرم آورده‌اند تا از عزاداران امام حسین(ع) پذیرایی کنند.

به رسم همه حسینیه‌ها برای عزاداری و سینه‌زنی نور صحن کمی کاسته می‌شود تا محفل ماتم برای مظلومیت شهدای کربلا تنها به نام خود شهدا روشن بماند. هر کدام از مداحان با مطلعی روایت کربلا را می‌خوانند و دلسوختگان اباعبدالله(ع) با اینکه همه واقعه کربلا را بارها و بارها از کودکی تا بزرگسالی شنیده‌اند، اما طوری اشک می‌ریزند و سوگواری می‌کنند که انگار داغدار یک مصیبت تازه و بزرگ برای عزیزترین فرد زندگیشان هستند. 
 
برات کربلا هدیه امام
مداحی‌ها که تمام می‌شود مردم برای زیارت و فاتحه بر گرد پیکر شهید حلقه می‌زنند و گروه‌گروه جایشان را برای فاتحه‌خوانی عوض می‌کنند. در همین حال و هوا، صدای «السلام علیک یا اباعبدالله» خبر از شروع مراسم قرائت زیارت عاشورا می‌دهد و فراز به فراز زیارت‌نامه با همراهی عزاداران خوانده می‌شود. 

روضه‌خوان مراسم به پایان دعا که می‌رسد پیش از سلام پایانی زیارت، می‌خواند: «خوبه آدم غریب باشه... به غریبی خو بگیره... برات کربلاشو... از ضامن آهو بگیره...».

نشانه نجابت 
سخنران مراسم، حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالحسین ذاکر پس از پایان زیارت عاشورا درباره محبت اهل البیت(ع) سخنرانی می‌کند و می‌گوید: روایت است که روزی حضرت علی(ع) در محضر پیامبر اکرم(ص) بودند. پیامبر به حضرت فرمود: «خداوند قلوب نجیبان امت من را مشتاق زیارت تو و فرزندان تو کرده است»؛ و آدم نجیب کسی است که وجود پاک دارد و انسان با وجود پاک مشتاق ائمه می‌شود، برای همین است که تا اسم کربلا، نجف یا مشهد برای اهلش می‌آید، اشک اشتیاق زیارت در وجودشان دیده می‌شود.

تا ساعت ۱۲شب و پایان مراسم حسینیه حرم در شب چهارم محرم چیزی نمانده است. جمع مشتاقان در جوار امام مهربانی‌ها نشسته‌اند و با اشک چشم برای عزای حسین(ع) بی‌قراری می‌کنند. انگار کسی دوست ندارد این شب‌ها به ویژه شب عاشورایی که در پیش است به روز برسد، به همین خاطر است که با همه وجود نجوا می‌کنند: مکن ای صبح طلوع... . 

خبرنگار: طاهره فجر داودلی

انتهای پیام/